“Çağımızın altın kalbini arayanlardandı” aramızdaki adıyla Mahir Alınteri. Bu öyle bir arayıştı ki, “dünya nimetleri” denilenlere metelik vermedi.
Çocuk yaşlardan başlayarak işçi emekçiydi, kapitalizme karşı sınıfsal bir nefret ve öfke duyuyordu. Kavga alanlarında işçi sınıfının militanlığıyla varoldu. ‘Tek kişilik ordu’ gibi çalıştı. “Nerede bir komünist varsa parti oradadır” sözü onun tüm benliğiyle bağlandığı devrimci mücadeledeki duruşunu doğrulanması gibiydi.
Evlatlarını sevdiği kadar sevdi örgütünü. Örgütünün tarihine ve kültürüne bütün hücreleriyle bağlı olduğunu onu tanıyan herkes bilir. TİKB’den bahsederken sesi titrer gözleri nemlenirdi. Örgütlü yaşam dışında hiçbir şeye ve hiç kimseye minnet etmez, yoldaşlarını hiçbir şeye değişmezdi.
İyimserliği ve neşesiyle girdiği her ortamı ısıtırdı. Hayat doluydu; muziplikleri ve şakalarıyla herkesi ciddi olmaya değil neşeye çağırırdı.
Bundan böyle onu hatırladığımızda dudaklarımıza yerleşiveren buruk gülümseme, bilincimize komünizm davasının mütevazı kıvılcımı olarak geri dönecek.
Ali Keskin Yoldaş Ölümsüzdür!
Yaşasın Devrim ve Sosyalizm!
